Standardy Ochrony Dzieci Klubu CTL Orlęta Częstochowa
Spis treści
Preambuła............................................................................................................... 3
Rozdział 1 Zakres polityki ........................................................................................ 4
1. 1. Definicje ........................................................................................................... 4
1.2. Zakres Standardów Ochrony Dzieci w PZLA .................................................. 12
Rozdział 2 Polityka ochronna ................................................................................. 15
Rozdział 3 Ocena ryzyka ....................................................................................... 16
Rozdział 4 Zachowania zabronione ....................................................................... 17
4.1 Formy nadużyć ................................................................................................. 20
4.1.1 Przemoc fizyczna .......................................................................................... 20
4.1.2 Przemoc psychiczna, emocjonalna ............................................................... 21
4.1.3. Cyberprzemoc .............................................................................................. 22
4.1.3.1 Bezpieczeństwo online – rekomendowane praktyki ................................... 24
4.1.4 Przemoc seksualna ....................................................................................... 27
4.1.5 Zaniedbanie ................................................................................................... 28
4.1.5 Mowa nienawiści ........................................................................................... 30
4.1.6 Przemoc rówieśnicza ..................................................................................... 30
4.2 Nadużycia w lekkiej atletyce ............................................................................. 31
4.3 Rozpoznawanie nadużyć .................................................................................. 33
Rozdział 5 Zasady tworzenia środowiska bezpiecznego dla dzieci ........................ 35
5.1 Bezpieczna rekrutacja kadr ............................................................................... 36
5.1.1 Weryfikacja prawna – Krajowy Rejestr Karny ................................................ 36
5.1.2 Weryfikacja prawna – Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym ... 37
5.2 Zbieranie danych osobowych ............................................................................ 38
5.3 Zasady ochrony danych osobowych dziecka..................................................... 38
5.3.1 Zgody na przetwarzanie danych osobowych dzieci ....................................... 39
Rozdział 6 Procedury i zasady postępowania ......................................................... 39
6.1 Ogólne zasady postępowania i kodeksy postępowania .................................... 39
6.2 Plan wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia ................................... 40
6.3 Zasady współpracy z właściwymi organami i instytucjami ................................ 41
6.4 Zasady zgłaszania naruszeń ............................................................................ 42
6.4.1 Dane kontaktowe ........................................................................................... 44
6.4.2. Procedury postępowania w przypadku zgłoszenia podejrzenia zagrożenia
bezpieczeństwa dziecka ......................................................................................... 45
6.4.2.1 Procedura postępowania w przypadku zgłoszenia zagrożenia bezpieczeństwa
dziecka ze strony dorosłego ................................................................................... 45
6.4.2.2 Procedura postępowania w przypadku zgłoszenia zagrożenia bezpieczeństwa
dziecka ze strony rówieśnika ................................................................................. 47
6.4.3. Sposób dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych i
zgłoszonych incydentów ........................................................................................ 48
6.4 Komunikacja i udostępnianie Standardów Ochrony Dzieci ............................. 49
6.5 Zasady przeglądu i aktualizacji standardów .................................................... 50
6.6 Zakres obowiązków koordynatora PZLA ds. Standardów Ochrony Dzieci ...... 50
6.7 Kodeks postępowania osób pracujących z dziećmi (trenerzy, sędziowie,
opiekunowie i inni) ................................................................................................. 51
Preambuła
Klub CTL Orlęta Częstochowa opracował uniwersalne zasady, procedury i normy,
które mają pomóc w zaadaptowaniu niniejszych Standardów w każdej organizacji,
której powierzona została misja rozwoju umiejętności dzieci z zakresu lekkiej atletyki.
Wprowadzenie standardów ochrony dzieci jest obowiązkiem wynikającym z ustawy z
dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle
seksualnym i ochronie małoletnich (Dz. U. z 2024 r. poz. 560). Odpowiedzialność za
bezpieczeństwo dzieci spoczywa na nas wszystkich.
Standardy ochrony dzieci są dokumentem wewnętrznym, ustanowionym przez Zarząd
Klubu, obowiązującym wszystkich pracowników Klubu i osoby współpracujące z
Klubem, a stawiającym za cel zapewnienie ochrony bezpieczeństwa, poszanowania
praw i godności drugiej osoby, w szczególności dzieci i osób poniżej 18 roku życia.
Klub zobowiązuje się budować i utrzymywać kulturę organizacyjną, która uniemożliwia
wszelkie działania i zaniechania, celowe lub nieumyślne, narażające inne osoby na
jakiekolwiek krzywdzenie. Jednocześnie Klub promuje i zobowiązuje się zapewnić
mechanizmy włączania głosu innych, w szczególności dzieci, w proces tworzenia
bezpiecznego dla nich środowiska, otwartego i świadomego, gdzie zgłoszenie obaw
dotyczących bezpieczeństwa będzie każdorazowo wnikliwie i sprawiedliwie
rozpatrywane, mając na względzie ich najlepszy interes.
Rozdział 1 Zakres polityki
Standardy Ochrony Dzieci to termin zbiorczy obejmujący zarówno działania
zapobiegawcze mające na celu zminimalizowanie szans na wystąpienie krzywdy, jak
i działania określające postępowanie w przypadku wystąpienia zachowania, które nie
powinno mieć miejsca. Szczególny nacisk kładziemy na potrzebę uwzględnienia
najlepszego interesu dziecka w każdym działaniu dotyczącym dzieci
zaangażowanych w lekką atletykę oraz działania zgodne z międzynarodowymi
standardami i ustawodawstwem krajowym, w szczególności, gdy podejrzewane
przypadki nadużyć mogą nosić znamiona przestępstwa. Niniejsza Polityka dotyczy
między innymi następujących osób (nie jest to pełna lista): trenerów/instruktorów
lekkiej atletyki, pracowników, administratorów i koordynatorów, wolontariuszy,
rodziców/opiekunów, podmiotów współpracujących, sztabu medycznego, sędziów.
Nic nie usprawiedliwia przemocy!
Za przemoc odpowiedzialna jest osoba, która ją stosuje!
Zachowanie pokrzywdzonego nie usprawiedliwia przemocy.
1. 1. Definicje
Ilekroć w niniejszych Standardach Ochrony Dzieci stosuje się poniższe określenia i
definicje, należy je rozumieć, jako następuje:
- PZLA oznacza Polski Związek Lekkiej Atletyki.
- Krzywdzenie oznacza wszelkie przypadki naruszeń, zaniedbywania, nadużyć,
przemocy, molestowania i wykorzystywania. Krzywdzeniem jest także bezczynność
jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiej
bezczynności, który deprawuje równe prawa i swobody osób i/lub zakłóca ich
optymalny rozwój.
- Standardy Ochrony Dzieci (Standardy), oznacza niniejsze standardy ochrony dzieci
przed krzywdzeniem przyjęte przez KLUB i zalecane do wdrożenia i stosowania.
- Pracownik oznacza osobę zatrudnioną przez KLUB na podstawie umowy o pracę,
umowy cywilnoprawnej, umowy zlecenia, kontraktu oraz w formule B2B.
- Osoba współpracująca oznacza osobę zatrudnioną w KLUBIE na umowę o pracę
lub umowę zlecenie w ramach konkretnego projektu KLUBU.
- Współpracownik KLUBU: oznacza każdy podmiot współpracując: Okręgowy
Związek Lekkiej Atletyki, każdy klub oraz każdy inny podmiot, nie będący członkiem
statutowym KLUBU organizujący zawody, mecze, rozgrywki, treningi lub wypoczynek
dla dzieci, funkcjonujący bezpośrednio lub pośrednio w strukturach KLUBU.
- Dziecko oznacza każdą osobę do ukończenia 18. roku życia.
- Młodzież oznacza osoby między 15 a 24 rokiem życia (zgodnie z definicją ONZ).
- Trener oznacza osobę zajmującą się przygotowaniem fizycznym i psychicznym,
prowadzącą praktyczne lub teoretyczne, zorganizowane, grupowe lub indywidualne
zajęcia w zakresie sportu na rzecz KLUBU, instytucji lub osób indywidualnych
działających na rzecz bądź też w imieniu KLUBU, w szczególności na treningu
sportowym, podczas wyjazdu, obozu treningowego lub jakiegokolwiek
zorganizowanego wydarzenia sportowego – organizowanego przez KLUB,
spełniającą wymogi określone w art. 41 ustawy o sporcie z dnia 25.06.2010 r. (Dz. U.
2020 poz. 1133).
- Zawodnik oznacza każdą osobę fizyczną uprawiającą sport lekkiej atletyki.
- Sędzia oznacza osobę posiadającą ważną licencję sędziowską, która na podstawie
odrębnych przepisów sportowych bądź regulaminów bierze udział w zawodach,
dokonując oceny prawidłowości uzyskania wyników przez startujących w sposób
bezstronny, obiektywny i uczciwy zgodnie z przepisami rozgrywania konkurencji.
- Nauczyciel oznacza każdego pracownika pedagogicznego przedszkola, szkoły,
placówki, zakładu kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli, realizującego
zadania dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze oraz spełniającego wymogi
określone w ustawie o systemie oświaty.
- Rodzic oznacza także opiekuna prawnego dziecka oraz osobę lub podmiot, którym
sąd powierzył sprawowanie opieki nad dzieckiem.
- Opiekun oznacza każdą osobę dorosłą, która towarzyszy dzieciom podczas każdej
aktywności sportowej, w tym treningu, zawodach, obozie lub zgrupowaniu, która
bierze na siebie odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa i realizację celów
planowanego wydarzenia. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do
reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl
niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.
- Wolontariusz oznacza osobę fizyczną, która ochotniczo i bez wynagrodzenia
uczestniczy w programie wolontariatu podmiotu z obszaru lekkiej atletyki.
- Sport oznacza wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne
lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i
psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na
wszelkich poziomach zaawansowania i umiejętności.
- Dane osobowe oznaczają pojedyncze informacje lub zbiory danych o
zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej. Dziecko można
zidentyfikować na podstawie danych takich jak: imię i nazwisko, numer legitymacji
członkowskiej, jednego lub kilku szczególnych czynników określających fizyczną,
ekonomiczną lub społeczną tożsamość dziecka.
- Ochrona danych osobowych oznacza zabezpieczenie tych danych przed ich utratą,
wyciekiem lub niepowołanym dostępem przez podmioty, które nimi dysponują, tj.
najczęściej trenerów, kluby. Ochrona polega także na niedopuszczeniu do sytuacji,
aby te dane były przetwarzane przez osoby niemające do tego upoważnienia.
- Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców
dziecka/opiekunów prawnych. Jednak w przypadku braku porozumienia między
rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia
sprawy przez sąd rodzinny.
- Rejestr Sprawców Przestępstw na tle seksualnym (RSPTS) oznacza rejestr
publiczny, rejestr z dostępem ograniczonym i rejestr osób, w stosunku do których
Państwowa Komisja ds. wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko
wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15, wydała
postanowienie o wpisie do rejestru utworzonego Ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o
przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym.
- Administrator RSPTS oznacza powołaną w drodze uchwały Zarządu PZLA osobę
uprawnioną do zarządzania i korzystania z systemu RSPTS w imieniu PZLA.
- Nadużycie wobec dziecka oznacza każde działanie wobec dziecka prowadzące do
fizycznej lub emocjonalnej krzywdy, w tym niegodziwego traktowania, przemocy,
wykorzystywania, a także każde zaniechanie prowadzące do zaniedbania lub braku
reakcji na podstawowe potrzeby dziecka. Działanie lub zaniechanie, które krzywdzi
dziecko (innymi słowy, dana osoba może znęcać się nad dzieckiem bezpośrednio lub
może być pośrednio odpowiedzialna za znęcanie się, ponieważ nie zapobiegła
skrzywdzeniu dziecka przez inną osobę). Może mieć miejsce osobiście lub online.
Chociaż zazwyczaj kojarzy się z dorosłym maltretującym dziecko, dzieci mogą
również krzywdzić inne dzieci, zwłaszcza w odniesieniu do znęcania się.
- Ochrona dzieci oznacza działania podjęte w odpowiedzi na konkretne sygnały
dotyczące dziecka lub dzieci, które mogą doznawać krzywdy lub są wykorzystywane.
Ochrona dzieci jest zasadniczą częścią bezpieczeństwa dzieci i wymaga skierowania
sprawy do wyspecjalizowanych służb ochrony dzieci, organów ścigania i lokalnych
organizacji eksperckich, które są przeszkolone w zakresie doradztwa i ochrony dzieci.
- Dyskryminacja oznacza zachowanie wobec osoby, oparte o stereotypy i
uprzedzenia.
- Przemoc oznacza intencjonalne działanie lub zaniechanie jednej osoby wobec
drugiej, które wykorzystując przewagę sił narusza prawa i dobra osobiste jednostki,
powodując cierpienie i szkody fizyczne i psychiczne. Wszelkie formy przemocy
stanowią jeden z najpoważniejszych przejawów naruszeń podstawowych praw i
wolności człowieka.
- Przemoc fizyczna oznacza celowe fizyczne krzywdzenie dziecka i obejmuje wszelkie
zachowania, w których użyta jest siła fizyczna i ma na celu spowodowanie pewnego
stopnia bólu lub dyskomfortu, nawet niewielkiego. Obejmuje ono głównie bicie ręką
lub narzędziem, ale może też polegać na przykład na uderzaniu, kopaniu, potrząsaniu,
rzucaniu, drapaniu, szczypaniu, gryzieniu, przypaleniu lub łamaniu kości. Skutkiem
przemocy fizycznej mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia
wewnętrzne.
- Przemoc emocjonalna oznacza każdy akt powodujący naruszenie godności
osobistej dziecka, ukierunkowany na wyrządzenie krzywdy, tj. poniżanie,
krytykowanie, upokarzanie lub ośmieszanie dziecka, brak odpowiedniego wsparcia i
uwagi, powodujące obniżenie jego poczucia wartości. Przemoc emocjonalna to
uporczywe emocjonalne maltretowanie dziecka. Jest nazywane również czasami
psychologicznym i może mieć poważne i trwałe negatywne skutki dla rozwoju
emocjonalnego dziecka. Przemoc emocjonalna może polegać na celowym mówieniu
dziecku, że jest bezwartościowe, niekochane i nieodpowiednie. Może obejmować
niedawanie dziecku możliwości wyrażania swoich poglądów, celowe uciszanie go lub
“wyśmiewanie” tego, co mówi lub jak się lub jak się komunikuje. Przemoc emocjonalna
często występuje jako wzorzec celowego, długotrwałego, powtarzającego się nie
fizycznego zachowania w ramach relacji zróżnicowanych pod względem władzy.
- Przemoc emocjonalna może obejmować zastraszanie - w tym zastraszanie w
Internecie poprzez sieci społecznościowe, gry online lub telefony komórkowe -
również przez rówieśników dziecka.
- Przemoc ekonomiczna oznacza wszelkie nadużycia ekonomiczne, których celem
jest utrzymanie dominacji i kontroli drugiej osoby. Przejawia się m.in. poprzez
niewypłacanie należnego wynagrodzenia w sposób przewidziany prawem oraz
nieprzestrzegania przez pracodawców kodeksu pracy w szczególności praw
pracowników młodocianych.
- Przemoc rówieśnicza oznacza doświadczanie różnych form przemocy ze strony
rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych (internetu i
telefonów komórkowych). Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie
komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny
(powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje
przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np.
wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną
(np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie
przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie
społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających
ofiarę), a także przemoc podczas randki ze strony chłopaka/dziewczyny,
wykorzystanie seksualne - dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do
stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika, przemoc
uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią.
- Cyberprzemoc (agresja elektroniczna), oznacza agresywne i szkodliwe zachowanie
skierowane przeciwko osobie lub grupie osób mające miejsce w środowisku
cyfrowym. Odnosi się do wszelkich aktów przemocy, które są popełniane, wspierane
lub nasilane przy użyciu technologii informacyjnych i komunikacyjnych (telefonów
komórkowych, Internetu, mediów społecznościowych, gier komputerowych,
wiadomości tekstowych, poczty elektronicznej itp.). Cyberprzemoc, jak każda inna
forma przemocy, ma na celu zadanie bólu (w tym wypadku głownie psychicznego) i
sprawienie przykrości drugiej stronie. Akty przemocy są zwykle powtarzalne, ale
obejmują różne formy. Może obejmować działania takie jak groźby,
rozpowszechniane plotki lub kłamstwa, atakowanie kogoś fizycznie lub werbalnie oraz
celowe wykluczanie kogoś.
- Przemoc seksualna lub wykorzystanie seksualne oznacza angażowanie dziecka
w aktywność seksualną przez osobę dorosłą, np. trenera, opiekuna lub rodzica.
Obejmuje zachowania fizyczne, np. dotykanie dziecka, jak i bez kontaktu fizycznego,
np. podglądanie lub słowna agresja. Obejmuje także kontakty seksualne między
znacznie starszym dzieckiem a młodszym dzieckiem lub jeśli jedna osoba
obezwładnia inną niezależnie od wieku. Wykorzystywanie seksualne nie musi wiązać
się z kontaktem; jest nim również np. angażowanie dzieci w tworzenie obrazów
seksualnych, zmuszanie dzieci do oglądania obrazów o charakterze seksualnym lub
oglądanie czynności seksualnych, zachęcanie dzieci do zachowania w sposób
nieodpowiedni pod względem seksualnym lub uwodzenie dziecka w celu
przygotowania go do wykorzystania poprzez zdobycie jego zaufania (w tym za
pośrednictwem mediów społecznościowych). W większości przypadków sprawcą jest
osoba, którą dziecko zna i której ufa, a do wykorzystania seksualnego dochodzi często
w odosobnionych, indywidualnych sytuacjach. Molestowanie seksualne obejmuje
nieakceptowalne i niepożądane zachowania i praktyki o charakterze seksualnym,
które mogą obejmować, ale nie stanowią katalogu zamkniętego, sugestie lub żądania
o charakterze seksualnym, prośby o przysługi seksualne i seksualne, werbalne lub
fizyczne zachowania lub gesty, które są lub mogą być racjonalnie postrzegane jako
obraźliwe lub upokarzające.
- Grooming (uwodzenie), oznacza szereg działań manipulacyjnych podejmowanych
przede wszystkim w sieci, których celem jest zaprzyjaźnienie się i nawiązanie
emocjonalnej więzi przez dorosłego (w tym także tzw. młodych dorosłych – do 30.
roku życia), z dzieckiem bądź nastolatkiem w celach przemocowych (zwłaszcza
seksualnych), albo przestępczych.
- Child grooming (uwodzenie dziecka), oznacza działania podejmowane w celu
zaprzyjaźnienia się i nawiązania więzi emocjonalnej z dzieckiem, aby zmniejszyć jego
opory i później je seksualnie wykorzystać. Jest to także mechanizm używany, by
nakłonić dziecko do prostytucji czy udziału w pornografii dziecięcej.
- Gwałt/Zgwałcenie oznacza wszelkie zachowania, na które druga strona nie wyraża
zgody, bez potrzeby dowodzenia, że stosowana była przemoc, groźba bezprawna lub
podstęp. Zgoda musi być udzielona przez osobę zdolną do składania oświadczeń woli,
co należy ocenić w świetle danych okoliczności. Zgwałcenie jest przestępstwem w
polskim systemie prawnym i jest ścigane z urzędu; jest przestępstwem szczególnie
okrutnym, ponieważ uderza w najbardziej intymną sferę życia.
- Inna czynność seksualna oznacza zachowanie niebędące obcowaniem płciowym
polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z ofiarą lub na cielesnym i mającym
charakter seksualny zaangażowaniu ofiary.
- Molestowanie oznacza każde niepożądane zachowanie, którego celem lub skutkiem
jest naruszenie godności osoby fizycznej i stworzenie wobec niej zastraszającej,
wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery. Może być aktem
jednorazowym. Zachowanie takie musi być subiektywnie przykre dla osoby, do której
się odnosi. Wyrażenie sprzeciwu wobec molestowania jest niezwykle istotne w
kontekście możliwości postawienia zarzutu danej osobie. Sprzeciw ten może zostać
wyrażony w dowolnej formie: pisemnej, ustnej, bądź nawet sygnalizującej otoczeniu,
iż dana osoba stała się obiektem niechcianych i nieakceptowanych przez nią
zachowań.
- Molestowanie seksualne oznacza każde niepożądane zachowanie o charakterze
seksualnym lub odnoszące się do płci jakiejś osoby, którego celem lub skutkiem jest
naruszenie godności tej osoby, w szczególności poprzez stworzenie wobec niej
zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery. Na
zachowanie to mogą się składać fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy.
Molestowanie seksualne może także stanowić przestępstwo na gruncie przepisów
kodeksu karnego.
- Zaniedbanie oznacza niezaspokojenie podstawowych potrzeb między innymi:
biologicznych, psychicznych i emocjonalnych drugiego człowieka, które powoduje
szkodę, umożliwia wyrządzenie szkody lub stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo
szkody. Obejmuje ono również brak ochrony dziecka przed narażeniem na
niebezpieczeństwo;
- Mowa nienawiści oznacza wypowiedzi, które szerzą, propagują i usprawiedliwiają
nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm oraz inne formy nietolerancji,
podważające bezpieczeństwo demokratyczne, spoistość kulturową i pluralizm.
- Kodeks Postępowania oznacza zestaw uzgodnionych i akceptowalnych zachowań,
które pomagają tworzyć i utrzymywać pozytywne, przyjazne i bezpieczne środowisko,
w szczególności dla dzieci.
- Bezpieczeństwo online oznacza rekomendowane wdrożenie ogólnych zasad
prewencyjnych, wobec zagrożeń związanych z aktywnością online, m.in. ochrony
prywatności i danych osobowych.
- Podnoszenie świadomości oznacza informowanie o działaniach mających za
zadanie ochronę dzieci i dorosłych w celu wprowadzenia reguł i procedur ochronnych
w życie. Obejmuje w szczególności: szkolenia, kursy, warsztaty z zakresu
bezpieczeństwa i ochrony dzieci, prezentacje, ulotki informacyjne, broszury,
dedykowane materiały szkoleniowe i manuale.
- Podmioty związane z ochroną oznaczają organy, instytucje i organizacje, na których
ciąży prawny obowiązek ochrony osób, w szczególności dzieci przed wszelkimi
nadużyciami. Obejmuje m.in. policję, prokuraturę, rzecznika praw dziecka, szkołę,
pomoc społeczną.
- Koordynator KLUBU ds. ochrony dzieci to osoba odpowiedzialna za Standardy
Ochrony Dzieci w PZLA. Oznacza osobę powołaną w organizacji i odpowiedzialną w
niej za bezpieczeństwo dzieci. Zadaniem jej jest m.in. udzielanie informacji,
doradztwa, wsparcia we wdrażaniu procedur oraz prawidłowego reagowania na
incydenty.
- Formularz postępów oznacza narzędzie wspierające mierzenie sukcesu w ochronie
i koncentruje się na potrzebie okresowego przeglądu środków ochronnych i postępów
w ich wdrażaniu.
1.2. Zakres Standardów Ochrony Dzieci w KLUBIE
1. Standardy Ochrony Dzieci mają zastosowanie do wszystkich osób
zaangażowanych w lekką atletykę w Polsce i funkcjonujących w strukturach
KLUBU w kontekście wszystkich decyzji, strategii, operacji, działań, projektów
i jakiejkolwiek innej działalności, w którą KLUB jest zaangażowany
bezpośrednio bądź pośrednio.
2. Standardy Ochrony Dzieci w KLUBIE określają standardy zachowania
oczekiwane od osób zaangażowanych w lekkoatletykę oraz zachowania, które
są niedopuszczalne (zachowania zabronione).
3. Każda informacja o podejrzeniu krzywdzenia dziecka powinna być wyjaśniana,
bez względu na to czy pochodzi od dziecka, rodzica, opiekuna prawnego
oraz czy dotyczy podejrzenia krzywdzenia ze strony innego dziecka, rodzica,
opiekuna prawnego dziecka, pracownika, osoby współpracującej,
współpracownika KLUBU, wolontariusza.
4. Każdego obowiązuje obiektywizm, sprawiedliwość, bezinteresowność i
szacunek w traktowaniu i ocenie drugiej osoby bez względu na okoliczności.
5. Od pracownika, osoby współpracującej, współpracownika KLUBU,
Wolontariusza wymagane jest zachowanie pozbawione wszelkich cech
dyskryminacji ze względu na rasę, kolor skóry, płeć, język, religię, poglądy,
narodowość, pochodzenie etniczne, pochodzenie społeczne, majątek,
niepełnosprawność, orientację seksualną lub inny status.
6. KLUB zobowiązuje się zapewnić dzieciom i osobom do 18 roku życia, na
każdym poziomie zaawansowania, bezpieczny udział we wszelkiego rodzaju
aktywnościach organizowanych w ramach struktur KLUBU, takich jak treningi,
współzawodnictwo sportowe, zawody oraz wszelkiego rodzaju wyjazdy
sportowe, obozy i zgrupowania.
7. Każdy Pracownik, Osoba Współpracująca, Współpracownik KLUBU,
Wolontariusz traktuje każde dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego prawa
i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w
jakiejkolwiek formie.
8. Niniejsze Standardy nakładają obowiązki na Pracownika, Osobę
Współpracującą, Współpracownika KLUBU, Wolontariusza w zakresie
reagowania na zarzuty dotyczące zachowań niedozwolonych.
9. Wszelkie naruszenia niniejszych Standardów mogą skutkować działaniami
dyscyplinarnymi, z rozwiązaniem zawartych wcześniej umów włącznie, a w
szczególnych przypadkach mogą stanowić przestępstwo i tym samym
skutkować poważnymi konsekwencjami karnymi.
10. KLUB zapewnia, że wszystkie informacje dotyczące obaw, skarg lub zarzutów
będą rozpatrywane w sposób poufny (w zakresie dozwolonym przez prawo), i
bezpieczny.
11. KLUB zapewnia, że wszystkie obawy, zarzuty i skargi będą rozpatrywane w
sposób sprawiedliwy, przejrzysty, terminowy i skuteczny, zapewniając
wszystkim skarżącym regularne informacje.
12. KLUB zapewnia, że wszystkie dochodzenia i postępowania będą
przeprowadzane w sposób zapewniający odpowiedni poziom niezależności,
aby zapewnić brak stronniczości w wynikającym z nich sprawozdaniu lub
ocenie ryzyka.
13. KLUB zapewnia, że zwalcza nastawienia i zachowania, które tolerują,
wybaczają oraz ignorują przemoc wobec dzieci.
14. KLUB zobowiązuje się wprowadzić i na bieżąco aktualizować dobre praktyki
organizacji treningów, procedury zapewniające bezpieczeństwo dzieci, będące
wzorcem dla klubów oraz innych podmiotów i organizatorów zawodów
lekkoatletycznych dla dzieci i młodzieży.
15. KLUB zobowiązuje się zatrudniać odpowiednio wykwalifikowane osoby, wobec
których nie zachodzą przesłanki wykluczenia do pracy z dziećmi i młodzieżą, w
szczególności nie figurujące w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle
Seksualnym i podejmować współpracę wyłącznie z osobami oraz
organizacjami, które stanowczo odrzucają i potępiają wszelkie akty przemocy.
16. KLUB zobowiązuje się do współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz
instytucjami działającymi w obszarze praw człowieka i/lub przeciwdziałania
wszelkim formom przemocy i dyskryminacji, udzielających pomocy osobom
dotkniętym przemocą w celu identyfikowania potencjalnych ryzyk oraz
zapobiegania i ograniczania występowania nadużyć, molestowania i
wykorzystywania.
17. KLUB zobowiązuje się do podnoszenia wiedzy i kompetencji Pracowników,
Osób Współpracujących, Współpracowników KLUBU, Wolontariuszy w
zakresie ochrony dzieci przed krzywdzeniem i udzielania pomocy w sytuacjach
zagrożenia poprzez zapewnienie dostępu do dedykowanych szkoleń i
warsztatów.
18. KLUB zapewnia, że cały personel zostanie przeszkolony w zakresie
podstawowej edukacji na temat stosowania standardów i pomocy dzieciom w
sytuacjach zagrożenia.
19. KLUB zobowiązuje się do zapoznawania dzieci i młodzieży ze sposobami
unikania zagrożeń w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami oraz zapewnienia
im dostępu do informacji, gdzie mogą szukać pomocy. Sposoby i metody
przekazywania tej wiedzy dzieciom i młodzieży będą dostosowane do ich
wieku, percepcji i możliwości poznawczych.
20. KLUB zobowiązuje się do poszerzania umiejętności Pracowników, Osób
Współpracujących, Współpracowników KLUBU, Wolontariuszy pracujących z
dziećmi w zakresie rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci oraz
pogłębiania wiedzy potrzebnej przy podejmowaniu interwencji w przypadkach
podejrzenia, że dziecko jest ofiarą przemocy w klubie, na treningu lub w
rodzinie.
21. KLUB zobowiązuje się do aktualizowania ocen ryzyka, formularzy samooceny,
procedur reakcji na naruszenia i zgłaszania naruszeń oraz zestawu narzędzi
zapewniających odpowiednią reakcję na każdy incydent.
22. KLUB w celu zapewnienia sprawnej interwencji, zapewnia dostęp do danych
kontaktowych lokalnych instytucji i organizacji zajmujących się interwencją i
pomocą osobom dotkniętym przemocą, m.in. policji, podmiotów leczniczych
czy sądu.
Rozdział 2 Polityka ochronna
Niniejsze Standardy Ochrony Dzieci stanowią uniwersalny zbiór zasad, narzędzi i
procedur postępowania w celu ograniczenia nadużyć wobec dzieci, a w przypadku ich
wystąpienia powzięcia odpowiednich środków. Pomimo, iż dokument ten odwołuje się
do wielu aspektów, nie sposób wymienić wszystkich okoliczności, które wymagają
uwrażliwienia trenerów i opiekunów na bezpieczeństwo dziecka. Z tego powodu, przy
podejmowaniu decyzji w każdej sytuacji z udziałem dziecka, która w niniejszym
dokumencie nie została opisana, dobro dziecka powinno stanowić decydujące
kryterium oceny.
Zasada dobra dziecka oznacza, że wszystkie decyzje i działania muszą być
podejmowane z uwzględnieniem szeroko pojętego interesu dziecka.
Interes dziecka powinien być nadrzędny, wymagający priorytetowego traktowania w
porównaniu z interesem innych osób fizycznych i prawnych.
Ochrona praw dzieci jest szczególnym przedmiotem zainteresowania nie tylko prawa
na poziomie krajowym, ale przede wszystkim międzynarodowym, w tym unijnym.
Zasady zawarte w regulacjach prawnych odwołują się do wolności osobistej dzieci,
ich dóbr osobistych.
Rozdział 3 Ocena ryzyka
Podstawowym celem oceny ryzyka jest zapewnienie możliwie najlepszej ochrony i
identyfikacji wszystkich zagrożeń występujących przy pracy z dziećmi. Każdy podmiot
powinien przeanalizować ocenę ogólnego ryzyka, jaki i ryzyko dla poszczególnych
aktywności (np. zawody, zgrupowania, treningi).
Efektem oceny powinno być rozstrzygnięcie czy ryzyko jest odpowiednio
kontrolowane. Jeżeli w wyniku dokonanej oceny ryzyko jest zbyt wysokie, to jednym z
efektów szacowania ryzyka powinno być wskazanie środków zaradczych,
profilaktycznych, sposobu i czasu ich zastosowania. Ocena ryzyka musi dostarczyć
niezbędnych informacji wymaganych do podejmowania działań naprawczych i
ustalania kolejności ich wprowadzania. Działania te powinny być udokumentowane.
Przykłady niewłaściwych praktyk mogą obejmować:
1. Podejmowanie niewystarczającej dbałości o unikanie urazów (np. Poprzez
nadmierny lub nieodpowiedni trening w stosunku do wieku, dojrzałości,
doświadczenia i umiejętności zawodników).
2. Niezgłaszanie zachowań, które mogą narażać na szwank dobro dziecka i
pozwalanie na niezgłaszanie niepokojących praktyk.
3. Ciągłe faworyzowanie lub ignorowanie niektórych dzieci.
4. Używanie agresywnego, wulgarnego języka i zakazanych substancji w
obecności dzieci.
5. Wielokrotne ignorowanie wytycznych dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa
lub niepodejmowanie regularnych ocen ryzyka, co może narażać dzieci na
ryzyko narażenia (np. niezapewnienie, że sprzęt, transport lub obiekty są
odpowiednie do celu, bezpieczne w użyciu i dostępne).
6. Brak kwestionowania i zgłaszania złych praktyk może prowadzić do powstania
środowiska, w którym może dojść do nadużyć.
Pewne zachowania powinny zwrócić uwagę i stanowić podstawę do podjęcia działań
w celu poprawy bezpieczeństwa procesów, ewentualnie do zgłoszenia naruszeń.
Jakie są niektóre z czynników ryzyka nadużyć w sporcie?
1. Potencjalne sytuacje ryzyka: szatnie, prysznice, jazda samochodem,
nocowanie, wyjazdy na obozy i zawody, treningi;
2. Tolerancja dla znęcania się, w tym wśród rówieśników; dla przemocy fizycznej
i urazów;
3. Dominacja i nierówne relacje władzy, na przykład między kierownikami lub
trenerami a sportowcami;
4. Nieodpowiednie relacje dorosły-dziecko i nadużywanie pozycji zaufania;
5. Dyskryminacja i nierówność płci oraz ze względu na wiek;
6. Społeczna tolerancja dla niewłaściwych relacji lub zachowań: kluczowy
czynnik, który sprawia, że dzieci, zwłaszcza dziewczynki, są narażone na
nadużycia;
7. Dbanie o reputację i unikanie skandali, prowadzące do przemilczania
incydentów lub niezgłaszania ich, co czasem prowadzi do kontynuacji nadużyć;
Ryzyko naruszeń i nieprawidłowości obniżają pewne dobre praktyki. Jakie są
niektóre z czynników chroniących przed nadużyciami w sporcie?
1. W KLUBIE panuje kultura szacunku, wzajemnego zrozumienia i brak tolerancji
wobec wszelkich form nadużyć na wszystkich poziomach.
2. Istnieją jasne zasady i procedury, które są dobrze znane wszystkim, w tym
trenerom, dzieciom, młodzieży oraz ich rodzicom.
3. Wszystkie zgłoszone incydenty i zarzuty są traktowane poważnie i
podejmowane są odpowiednie działania zgodnie z obowiązującymi
procedurami.
Rozdział 4 Zachowania zabronione
1. KLUB podejmuje działania mające na celu zagwarantowanie, że umyślne
dopuszczenie się aktów przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej wobec
drugiej osoby podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, a w niektórych
przypadkach odpowiedzialności karnej.
2. W kontaktach pomiędzy wszystkimi osobami zaangażowanymi w lekką atletykę
i funkcjonującymi w ramach struktur KLUBU zabrania się:
a. jakichkolwiek zachowań obrażających, zawstydzających, upokarzających,
deprecjonujących lub poniżających oraz takich, które mają znamiona innych
form przemocy psychicznej, fizycznej lub wykorzystywania seksualnego;
b. niestosownego kontaktu fizycznego z drugą osobą, w szczególności z
dzieckiem, naruszającego jego godność i/lub granice nietykalności cielesnej;
c. podawania drugiej osobie, w szczególności dziecku alkoholu, jakichkolwiek
leków, wszelkich środków psychoaktywnych;
d. akceptowania bądź uczestniczenia w nielegalnych czynnościach, w które
angażowane jest dziecko;
e. nawiązywania relacji o charakterze seksualnym z dziećmi;
f. zachowywania się w sposób seksualnie prowokacyjny;
g. goszczenia dziecka we własnym domu;
h. utrzymywania kontaktów prywatnych z dzieckiem, poza czasem pracy i
świadczonym zakresem pomocy, w tym w szczególności przebywania z
dzieckiem sam na sam w zamkniętym pomieszczeniu;
i. towarzyszenia dziecku w podróży pod nieobecność opiekuna dziecka, jeśli ta
podróż nie jest związana z wyjazdem na zgrupowanie, obóz czy zawody i
odbywa się poza wiedzą opiekuna;
j. wchodzenia do szatni lub do łazienek, gdy korzystają z nich dzieci;
k. skupiania uwagi wyłącznie na wybranych dzieciach (faworyzowaniu), gdy
jednocześnie ignoruje się potrzeby innych;
l. przyzwolenia na wykorzystywanie młodszych i słabszych wychowanków przez
silniejszych;
m. nieuzasadnionego dawania przywilejów tylko wybranym i pozbawiania ich
pozostałych;
n. zachęcania zawodników do treningu czy zawodów w przypadku kontuzji;
o. wywierania presji w celu osiągnięcia korzystnych wyników za wszelką cenę,
bez zwracania uwagi na możliwe negatywne konsekwencje zdrowotne dla
zawodnika.
3. Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany,
wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Kontakt
fizyczny jest dopuszczalny jedynie w sytuacjach takich jak np.: zapewnienie
dziecku bezpieczeństwa ze względu na konieczność asekuracji, udzielanie
pomocy, wynikające z potrzeby działania oraz jedynie wtedy, kiedy jest on
rzeczywiście konieczny. Taki kontakt za każdym razem powinien następować
jedynie za zgodą dziecka. Jednocześnie kontakt fizyczny jest dopuszczalny w
sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka, kiedy jest on
rzeczywiście konieczny (np. utrata przytomności dziecka).
4. Komunikacja werbalna z drugą osobą, w szczególności z dzieckiem powinna
być pozbawiona akcentów wrogich, wulgarnych, agresywnych, złośliwie
ironicznych.
5. Rodzice i/lub opiekunowie prawni dziecka, mają prawo do uzyskiwania
rzetelnej i niezwłocznej informacji na temat swojego dziecka, jego zachowania
i rozwoju w ramach wszelkich aktywności sportowych i pozasportowych
organizowanych i/lub prowadzonych przez osoby i/lub podmioty działające w
ramach struktur KLUBU.
4.1 Formy nadużyć
Wprowadzanie wszelkich działań zapobiegawczych i ochronnych jest kluczowe,
ponieważ zawsze najwyższym priorytetem powinna być ochrona dzieci i uniknięcie
sytuacji, które naruszają ich bezpieczeństwo.
Jednak nie można wykluczyć, że mimo powzięcia wszelkich środków, do takich
sytuacji niestety dojdzie. Niezwykle istotne jest zatem, żeby umieć takie zdarzenia
rozpoznać, zidentyfikować, zaklasyfikować i co najważniejsze w odpowiedni sposób
zareagować. Należy pamiętać, żeby nigdy nie ignorować sygnałów, które daje
dziecko, ale też racjonalnie ocenić sytuację, a najlepiej przekazać ją w ręce
specjalistów.
Reakcja zawsze powinna mieć na uwadze dobro dziecka i jego ochronę również w
środowisku pozasportowym.
Niezwłocznie zgłaszać należy nie tylko nadużycia, które stanowią przestępstwo,
ale również zachowania, które mogą stanowić naruszenie np. kodeksów
postępowania. Interes dziecka powinien być nadrzędny, wymagający
priorytetowego traktowania w porównaniu z interesem innych osób fizycznych
i prawnych.
4.1.1 Przemoc fizyczna
Przemoc fizyczna jest często najłatwiej rozpoznawalną formą nadużyć.
Niedopuszczalne są intencjonalne zachowania noszące znamiona przemocy
fizycznej, w szczególności:
a. popychanie, odpychanie, szarpanie;
b. przytrzymywanie, obezwładnianie, duszenie, krępowanie ruchów;
c. ciągnięcie, szturchanie;
d. klepanie, klapsy;
e. szczypanie, gryzienie;
f. kopanie;
g. policzkowanie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami;
h. ciskanie w innych przedmiotami;
i. parzenie, przypalanie, polewanie substancjami żrącymi;
j. użycie broni;
k. porzucanie w niebezpiecznej okolicy;
l. nieudzielanie koniecznej pomocy;
m. przymuszanie do spożywania alkoholu i systematycznych praktyk
dopingowych;
n. każda wymuszona lub nieodpowiednia aktywność fizyczna, taka jak trening
nieodpowiedni dla wieku lub budowy ciała sportowca
4.1.2 Przemoc psychiczna, emocjonalna
Trener czy opiekun to osoby znaczące w życiu dziecka, będące dla niego autorytetem
sportowym i wzorem zachowania. Konstruktywna krytyka nie jest zabroniona.
Konstruktywna krytyka jest ważna dla nauki, rozwoju i doskonalenia dzieci. Podobnie,
żarty i śmiech pomagają tworzyć więzi między ludźmi i poczucie wspólnoty. Różnica
pomiędzy przemocą psychiczną, a krytyką polega na tym, iż w przemocy psychicznej
wykorzystywanie emocjonalne idzie za daleko. Krytyka przestaje być motywująca, a
żarty nie są śmieszne. Przemoc emocjonalna może ranić i powodować szkody,
podobnie jak przemoc fizyczna. Należy pamiętać, że każdy człowiek ma inne granice
i nie wszystkich muszą bawić te same żarty. Niedopuszczalne są intencjonalne
zachowania noszące znamiona przemocy psychicznej, w szczególności:
a. wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia;
b. groźby, wyzwiska, obrażanie;
c. nieustanne krytykowanie, obwinianie;
d. manipulacja drugim człowiekiem, szantaż;
e. szkalowanie, oskarżanie;
f. agresja słowna, zastraszanie;
g. poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie, publiczne uszczypliwości;
h. krzyczenie na drugą osobę i używanie języka agresywnego, ironicznego lub
poniżającego w tym w sytuacjach niepowodzenia sportowego;
i. kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami;
j. wykluczanie z aktywności;
k. domaganie się bezwarunkowego posłuszeństwa;
l. karanie nadmiernym wysiłkiem fizycznym;
m. czytanie osobistej korespondencji, ujawnianie tajemnic, sekretów;
n. lekceważenie ograniczanie snu i pożywienia;
o. lekceważenie starań drugiej osoby i traktowanie ich z pogardą;
o. faworyzowanie wybranych osób w zespole/grupie, tak że pozostali czują się
wykluczeni;
p. zachęcanie innych do podejmowania wymienionych powyżej zachowań.
4.1.3. Cyberprzemoc
Zdjęcia, filmy i relacje publikowane w mediach społecznościowych to sprawdzone
sposoby na reklamę, promocję aktywności dzieci, programów lekkoatletycznych.
Mogą służyć zarówno pokazywaniu osiągnięć, jak i informowaniu innych na bieżąco o
podejmowanych aktywnościach.
Materiały wideo obejmujące przebieg treningów bywają wykorzystywane przez
trenerów w celu analizy elementów technicznych, wskazywania zawodnikom błędów,
co służy dalszemu rozwojowi dzieci. Zdjęcia, filmy, wpisy w mediach
społecznościowych, a także każda inna aktywność online zapewniają promocję lekkiej
atletyki, jednak należy pamiętać, że mogą powodować zagrożenia dla
bezpieczeństwa dzieci, a także ochrony ich prywatności i danych osobowych.
Każdorazowo powinno zostać przeprowadzona analiza treści, które mają zostać
udostępnione/opublikowane, aby uniknąć ryzyka, iż opublikowany materiał będzie dla
kogoś krzywdzący.
W celu minimalizowania ryzyka naruszeń wobec dzieci w przestrzeni internetowej
należy uświadamiać dorosłych oraz dzieci o możliwościach wystąpienia takich
zagrożeń oraz wprowadzić ogólne zasady prewencyjne. Pozytywny wpływ powinno
odnieść informowanie mediów oraz osób z zewnątrz przez klub o szczególnej
ochronie dzieci i młodzieży. Należy też upewnić się, że zostały wyrażone stosowne
zgody na przetwarzanie wizerunku oraz jego eksploatację.
Ponadto niedopuszczalne są intencjonalne zachowania noszące znamiona
cyberprzemocy, w szczególności:
a. prześladowanie, nękanie, grożenie, zastraszanie, szantażowanie, poniżanie,
ośmieszanie, wyśmiewanie przy użyciu narzędzi komunikacji elektronicznej
i/lub telefonu;
b. publikowanie obrażających lub wulgarnych postów i komentarzy;
c. publikowanie ośmieszających lub upokarzających zdjęć, w tym również
fotomontaży;
d. rejestrowanie filmów i robienie zdjęć wbrew czyjejś woli;
e. publikowanie cudzych zdjęć i filmów bez zgody;
f. rozsyłanie fałszywych informacji mających na celu skompromitowanie,
zawstydzenie lub zniszczenie reputacji drugiej osoby i zepsucie jej dobrych
relacji z innymi ludźmi;
g. podszywanie się pod inną osobę, w szczególności kradzież tożsamości
internetowej (włamanie się na konto bądź założenie fikcyjnego konta);
h. stosowanie mowy nienawiści wobec konkretnej osoby lub grupy;
j. podejmowanie działań, które służą nawiązaniu więzi emocjonalnej przez
dorosłego, z dzieckiem bądź nastolatkiem w celach przemocowych, albo
przestępczych;
k. udostępnianie, przekazywanie drugiej osobie niechcianych obrazów,
wiadomości zabarwionych erotycznie, o charakterze seksualnym,
pornograficznym;
l. uporczywe nękanie lub prześladowanie drugiej osoby obejmujące m.in.:
prześladowanie, dokuczanie innej osobie, głuche lub obraźliwe telefony,
niechciane SMS-y oraz e-maile, śledzenie, obserwowanie, nachodzenie,
uszkadzanie mienia;
m. organizowanie wyzwań, skłaniających młodzież i dzieci do podejmowania
działań, które mogą doprowadzić do tragedii, utraty zdrowia lub życia
(challenge);
n. gromadzenie i wykorzystywanie danych na temat innej osoby w celu
zawstydzenia, zastraszenia, zniesławienia, bądź wywołania u niej poczucia
zagrożenia;
p. upublicznianie w internecie danych wrażliwych innej osoby;
q. udostępnianie filmów nagrywanych na żywo, w których bohaterzy prezentują
szereg patologicznych postaw np. libacje alkoholowe, bójki, przemoc
seksualna (patostreaming);
r. publiczna, agresywna, pełna wulgaryzmów wymiana zdań pomiędzy
uczestnikami internetowych grup dyskusyjnych;
s. prowokowanie, atakowanie ofiary, by utrwalić jej reakcje na filmie, zdjęciach,
które zostaną opublikowanie w sieci.
4.1.3.1 Bezpieczeństwo online – rekomendowane praktyki
1. Wszelka komunikacja z dzieckiem powinna odbywać się w miarę możliwości
za pośrednictwem rodziców lub opiekunów, chyba że uzgodniono inaczej.
2. O ile to możliwe, każda wiadomość wysyłana do dziecka lub młodej osoby
poniżej 18 roku życia powinna być wysyłana również w kopii do rodzica bądź
opiekuna prawnego. Jeżeli rodzic albo opiekun prawny nie został
uwzględniony w komunikacji to takie wiadomości powinny się ograniczać
wyłącznie do komunikacji związanej bezpośrednio z uczestnictwem dziecka w
treningu bądź zawodach, w tym w szczególności powiadomienie o odwołaniu
zaplanowanego treningu bądź zawodów lub też o ich przełożeniu – jednak
wcześniej taka komunikacja powinna zostać ustalona z rodzicami lub
opiekunem prawnym dziecka.
3. Należy zdawać sobie sprawę, że w mediach społecznościowych dodanie osoby
jako znajomego lub obserwatora skutkuje możliwością zobaczenia przez nią
wszystkiego, co zostało dotychczas opublikowane, chyba że wprowadzone są
ograniczenia prywatności. W Internecie nic nie powinno być publikowane bez
zgody osób objętych wpisem/zdjęciem/filmem/postem. Przy bezpośrednim
komunikowaniu się z dziećmi drogą elektroniczną i publikowaniu komentarzy
na portalach społecznościowych w tym na profilu KLUBU należy zwrócić
uwagę, czy nie zagrożą dobru dziecka, nie wyrządzą mu krzywdy, a także nie
naruszą renomy klubu i PZLA.
4. W świecie wirtualnym pracownicy, trenerzy, sędziowie, osoby współpracujące
z KLUBEM, pełnoletni wolontariusze korzystający z osobistych mediów
społecznościowych, nie powinni być w kręgu znajomych/obserwatorów z
dziećmi. Zaleca się korzystanie z grupowych czatów, wysyłanie zbiorowych
maili do rodziców lub za pośrednictwem strony klubu i związku zamiast stron
osobistych, takich jak Facebook. Dzięki temu informacje będą bezpieczne i
przejrzyste. Każdy może zobaczyć, co jest uzgodnione i zmniejsza się
prawdopodobieństwo, że intencje dorosłego zostaną źle zrozumiane.
5. Bezwzględnie zabronione jest używanie środków komunikacji elektronicznej do
propagowania nienawiści i przemocy, publikowanie wiadomości, zdjęć lub
filmów obraźliwych, dyskryminujących lub o charakterze seksualnym.
6. W celu zachowania bezpiecznego korzystania z obrazów należy uważać, żeby
wszelkie obrazy publikowane w mediach społecznościowych nie zawierały
danych osobowych, które ułatwiają zidentyfikowanie dziecka (adres, numer
telefonu, itp.).
7. W przypadku otrzymania wiadomości obraźliwych, dyskryminujących lub o
charakterze seksualnym, należy to zgłosić do WŁADZ KLUBU Każdy, kto
zachowuje się w sposób, który mógłby zostać uznany za nieodpowiedni, w
związku z filmowaniem lub fotografowaniem dzieci lub korzystaniem z mediów
społecznościowych, powinien zostać zgłoszony.
8. Rodzic/opiekun prawny zapewniając dziecku dostęp do sprzętu (telefon,
laptop, tablet itp.), jest zobowiązany zabezpieczyć je przed dostępem do treści,
które mogą stanowić zagrożenie dla jego prawidłowego rozwoju; w
szczególności na takim sprzęcie powinno być zainstalowane aktualne
oprogramowanie chroniące przed złośliwym oprogramowaniem i filtrujące
treści dla dorosłych. Dodatkowo rodzic/opiekun prawny zobowiązany jest do
prowadzenia nadzoru, aby dziecko korzystało z aplikacji zgodnie określonym
wymaganiem wiekowym oraz z regulaminem danej aplikacji.
9. W wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się możliwość skorzystania przez
dziecko lub osobę poniżej 18 roku życia z komputera Trenera. Trener, w takim
przypadku, zobowiązany jest zabezpieczyć dziecko przed dostępem do treści,
które mogą stanowić zagrożenie dla jego prawidłowego rozwoju; w
szczególności na komputerze powinno być zainstalowane aktualne
oprogramowanie zabezpieczające przed złośliwym oprogramowaniem i
filtrujące treści dla dorosłych. Dziecko może skorzystać z komputera wyłącznie
pod nadzorem Trenera i tylko na czas załatwienia danej sprawy jak np.
sprawdzenie wyników przyjęcia do szkół na obozie letnim.
10. Osoby pracujące z dziećmi powinny przestrzegać następujących zasad:
a) Nie używać swoich prywatnych kont w mediach społecznościowych do
publikowania informacji związanych z pracą z dziećmi. Wszelka
komunikacja powinna być prowadzona poprzez oficjalne media
społecznościowe klubu, związku.
b) Dodać co najmniej dwie inne osoby dorosłe do zamkniętych grup
służących komunikacji z dziećmi (np. Whatsapp, Facebook),
c) Unikać komunikacji z dziećmi za pomocą prywatnego konta. Wszelka
taka komunikacja powinna odbywać się poprzez kontakt z
rodzicami/opiekunami,
d) Nie dodawać do znajomych ani nie obserwować dzieci w mediach
społecznościowych za pośrednictwem prywatnego konta,
e) Nie publikować na swoich kontach prywatnych w mediach
społecznościowych treści tj. wiadomości, zdjęć lub filmów obraźliwych,
dyskryminujących lub o charakterze seksualnym lub naruszających
dobra osobiste innych osób.
4.1.4 Przemoc seksualna
Wykorzystywanie seksualne to każdy rodzaj kontaktu seksualnego między osobą
dorosłą, a małoletnią, tj. młodszą niż 18 lat, a także między znacznie starszym
dzieckiem, a młodszym dzieckiem. Niedopuszczalne jest także robienie
nieprzyzwoitych zdjęć dzieciom, angażowanie dzieci w oglądanie takich zdjęć lub
czynności seksualnych oraz zachęcanie dzieci do zachowywania się w sposób
niewłaściwy seksualnie. Komentarze o charakterze seksualnym pod adresem innych
osób są również formą wykorzystywania seksualnego. Nawet jeśli osoba poniżej 18
roku życia wyraża zgodę na czynność seksualną, to nadal zachowanie spełnia
przesłanki wykorzystywania, z uwagi m.in. na możliwą nierównowagę relacji pomiędzy
osobami zaangażowanymi, związaną z różnicą wieku, doświadczenia życiowego, czy
też podporządkowaniem wynikającym z pełnionych funkcji. Jakakolwiek czynność
seksualna z osobą poniżej 15 roku życia jest zawsze przestępstwem, nawet przy
hipotetycznej „zgodzie” dziecka – taka zgoda nie ma mocy prawnej. Niedopuszczalne
są intencjonalne zachowania noszące znamiona przemocy seksualnej, w
szczególności:
a. zmuszanie osoby do aktywności seksualnej;
b. jakikolwiek stosunek seksualny z osobą nieletnią;
c. gwałt i/lub usiłowanie gwałtu;
d. zmuszenie do wykonania czynności seksualnych, wymuszanie pożycia
seksualnego;
e. rozpoczęcie relacji seksualnej z osobą nieletnią;
f. ocenianie wyglądu;
h. stosowanie w rozmowie określeń o charakterze seksualnym;
i. naruszenie nietykalności osobistej i cielesnej;
j. zmuszanie do obcowania z treściami seksualnymi lub pornograficznymi,
bezpośrednio albo za pośrednictwem telefonu czy internetu (sexting);
k. wymuszanie usług lub pieniędzy albo szantażowanie upublicznieniem
intymnych zdjęć;
l. publikowanie w internecie intymnych nagrań lub zdjęć;
m. fotografowanie lub nagrywanie nagich lub przebierających się dzieci np. w
szatni;
m. molestowanie seksualne;
n. wykorzystywanie osób niepełnosprawnych intelektualnie/fizycznie;
o. stręczycielstwo;
p. wykorzystywanie dzieci, zmuszanie do prostytucji (w tym handel ludźmi w celu
seksualnym);
q. uwodzenie;
r. każda czynność o charakterze seksualnym (także bez kontaktu cielesnego),
która zmierza do uzyskania pobudzenia seksualnego lub zaspokojenia
potrzeby seksualnej przez osobę wykonującą tę czynność lub aranżującą jej
wykonanie.
4.1.5 Zaniedbanie
Zaniedbanie ma miejsce, gdy dorosły nie zapewnia wystarczającego wsparcia
emocjonalnego lub umyślnie i konsekwentnie nie zwraca uwagi na dziecko.
Zaniedbanie występuje również wtedy, gdy nie zapewnia się dziecku realizacji
podstawowych potrzeb, np. nie otrzymuje wystarczającej ilości jedzenia, ubrania,
opieki medycznej lub nadzoru. Niedopuszczalne są intencjonalne zachowania
noszące znamiona zaniedbania, w szczególności:
a. nieprawidłowe żywienie – niedożywianie lub przekarmianie;
b. niezapewnienie odpowiedniej ilości wody w wysokich temperaturach;
c. niezapewnienie odpowiedniej odzieży w niskich temperaturach;
d. niezapewnienie odpowiedniego zakwaterowania lub bezpiecznych warunków
podróży;
e. pozbawianie jedzenia, ubrań, schronienia;
f. nieudzielenie pomocy;
g. uniemożliwianie dostępu do miejsc zaspokojenia podstawowych potrzeb (np.:
mieszkania, kuchni, łazienki, łóżka);
i. niezapewnienie wystarczającego wsparcia emocjonalnego lub umyślnie i
konsekwentnie niezwracania uwagi na dziecko;
j. pozbawienie dzieci kontaktów z innymi ludźmi, utrudnianie kontaktów z
rówieśnikami;
j. brak kontroli i pozbawienie opieki przez długi czas;
k. brak wiedzy opiekunów, gdzie znajdują się dzieci podczas obozów lub
zawodów;
l. brak kontroli i zainteresowania w realizacji obowiązku szkolnego.
4.1.5 Mowa nienawiści
Niedopuszczalne są intencjonalne zachowania noszące znamiona mowy nienawiści,
w szczególności:
a. wszelkie formy ekspresji (m.in. wypowiedzi ustne, pisemne, przedstawienia
graficzne, przekazy werbalne i niewerbalne), wyszydzające, dehumanizujące,
poniżające, lżące, oczerniające, oskarżające osoby lub inne podmioty, a także
grożące im lub wzbudzające poczucie zagrożenia, ze względu na faktyczną lub
domniemaną cechę tożsamości taką jak:
kolor skóry (rasizm);
pochodzenie etniczne (ksenofobia);
narodowość (szowinizm);
płeć (seksizm);
wiek (ageizm);
religię (np. antysemityzm, islamofobia);
b. nawoływanie do nienawiści bądź przemocy poprzez publiczne
rozpowszechnianie informacji, tekstów, obraźliwych bądź upokarzających
obrazów, materiałów na temat danych osób;
c. wzniecanie nastroju sprzyjającego zorganizowanej przemocy;
4.1.6 Przemoc rówieśnicza
Nadużycia wobec dziecka mogą pochodzić także od rówieśników. Przemoc dziecka
wobec innego dziecka często jest nazywana prześladowaniem, które może przybierać
różne formy. Obejmuje działania fizyczne, takie jak uderzanie, uszkodzenia lub
kradzież mienia, aktywność online, obraźliwe wiadomości, komentarze, posty lub
zdjęcia zamieszczane w mediach społecznościowych, akty słowne, takie jak
przezywanie. Prześladowanie może być oparte na kryterium płci, pochodzenia
etnicznego, seksualności, niepełnosprawności lub poziomie umiejętności sportowych.
Dorośli czasami lekceważą prześladowanie, myśląc, że przynosi mniej doniosłe
skutki, ponieważ występuje między dziećmi. Jednak prześladowanie może
powodować znaczne szkody. Z tego powodu ważne jest, aby tworzyć atmosferę, w
której wszyscy wiedzą, że prześladowanie nie jest i nie będzie tolerowane i należy na
nie reagować, gdy tylko się rozpocznie. Inne formy nadużyć, takie jak dyskryminacja,
wykorzystywanie i przemoc, znęcanie się dorosłych nad dziećmi, jak i dzieci
wzajemnie nad sobą, mimo pewnych odrębności, należą do głównych kategorii
nadużyć.
3.2 Nadużycia w lekkiej atletyce
Samo wyodrębnienie form nadużyć nie pozwoli na całkowitą identyfikację ryzyka
naruszenia bezpieczeństwa dzieci. Niezbędne jest także przeanalizowanie
okoliczności, w których w lekkiej atletyce może dojść do naruszeń wraz z przykładami
jak takie sytuacje mogą wyglądać, aby prawidłowo wykryć źródło zagrożenia.
Kontuzje i presja wyniku
W każdym sporcie występuje ryzyko powstawania kontuzji i urazów. Trenerzy nie
powinni zachęcać dzieci do dalszych treningów w przypadku kontuzji (mowa tutaj o
treningu według wcześniej ustalonego planu, nie o ćwiczeniach zastępczych, które
dziecko może wykonywać). Także presja wywierana na dziecku przez trenerów, jak i
rodziców może przyczynić się do wystąpienia uszkodzeń lub ich rozległości, gdy
zawodnik wykonuje to, co nie jest rozsądne lub właściwe ze względu na wiek i
umiejętności. Wygrywanie w sporcie oczywiście jest ważne, jednak wywieranie presji
w celu osiągnięcia korzystnych wyników za wszelką cenę, może wywoływać szkody
zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Czasami presja osiągania wyników pochodzi od
dorosłych, ale może mieć źródło w ambicjach dziecka lub jego rówieśników. W
przypadku dzieci, wydajność nigdy nie powinna odbywać się kosztem radości ze
sportu i rozwoju, zwłaszcza, że lekka atletyka jest sportem, gdzie najlepsze wyniki
zawodnicy powinni osiągać w kategorii seniorów.
Kontakty fizyczne
Niektóre okoliczności, takie jak przebieranie się w szatni, kąpiel po treningu lub
zawodach, bliski kontakt podczas zabiegów fizjoterapeutycznych, zwiększają ryzyko
wystąpienia naruszeń. Takie warunki mogą stworzyć możliwości osobom, które chcą
seksualnie wykorzystać dziecko. Należy wyważyć poszanowanie prywatności dzieci
oraz ich bezpieczeństwo. Jeżeli konieczna jest indywidualna opieka fizjoterapeuty,
wskazana jest obecność drugiej osoby dorosłej, np. lekarza, innego członka sztabu
medycznego, członka sztabu trenerskiego (zasada czterech oczu). Wszelkie zabiegi
fizjoterapeutyczne powinny odbywać się w otwartym pomieszczeniu. W takich
sytuacjach dorosły nigdy nie powinien zostawać sam z dzieckiem ani nawet sam w
obecności innego dziecka, z uwagi na bezpieczeństwo dzieci, ale także własne, gdyż
dzieciom zdarza się konfabulować lub źle ocenić sytuację.
Zawody oraz obozy/zgrupowania poza miejscem zamieszkania
Wyjazdy na zawody poza miejscem zamieszkania, gdzie potrzebny jest nocleg np.
Mistrzostwa Polski lub wyjazdy na obozy i zgrupowania, są potencjalnym miejscem
podwyższonego ryzyka, gdzie osoby, które chciałyby wyrządzić krzywdę seksualną
dzieciom miałyby do tego „okazję”. Zawsze musi być wystarczająco dużo dorosłych,
aby zapewnić odpowiedni nadzór. Przy pracy z dziećmi zawsze powinny być obecne
co najmniej dwie osoby dorosłe, aby uniknąć zaginięcia lub pozostawienia dzieci w
niebezpiecznych sytuacjach. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę czy środki
transportu są bezpieczne, a miejsce noclegu położone jest w bezpiecznej okolicy.
Relacje z trenerem
Relacje między dzieckiem, a trenerem są ważne i powinny być dobre. Wiele dzieci
rozwija bliskie i pełne zaufania relacje, szczególnie ze swoim trenerem, który
odgrywać może znaczącą rolę w ich życiu, zwłaszcza jeśli nie mają dobrych kontaktów
z innymi dorosłymi. Jednak te bliskie relacje mogą również być przyczyną wyrządzenia
dzieciom krzywdy. Dziecko może chcieć spełnić zalecenia lub życzenia dorosłego.
Dziecko może obawiać się sprzeciwu wobec trenera, który jest osobą zaufaną i pełni
rolę autorytetu dla swoich zawodników. Dbanie o bezpieczeństwo dzieci w oznacza,
że wszyscy powinni być angażowani – dzieci, trenerzy, opiekunowie i rodzice, oraz
ważne jest to, aby wszyscy zostali objęci tymi samymi standardami zachowania i
postępowania.
3.3 Rozpoznawanie nadużyć
Rozpoznawanie nadużyć nie zawsze jest łatwe, zwłaszcza gdy dotyczy to dziecka,
które może być nieświadome, że wyrządzana jest mu krzywda. Dziecko może
zapomnieć któregoś ze swoich praw i może być mu ciężko ocenić czy dane
zachowanie należy zgłaszać jako nadużycie. Często o nadużyciu donoszą naoczni
świadkowie lub jest ono ujawniane np. przez inne dziecko lub dorosłego. Z reguły w
takich sytuacjach pojawiają się wskazówki w postaci wątpliwych zachowań. Nie wolno
lekceważyć takich doniesień lub znaków. Zawsze należy je weryfikować i
monitorować.
Nie należy bagatelizować znaków, które wysyła dziecko, na przykład, gdy dziecko:
a. ma niewyjaśnione obrażenia fizyczne, w tym siniaki i rany, takie jak oparzenia
papierosem, blizny po samookaleczeniu lub ból podczas chodzenia;
b. cierpi na niewyjaśnione i często powracające choroby np. zaburzenia
żołądkowe, trudności z jedzeniem;
c. nagle zmienia zachowanie lub nastrój, np. staje się agresywne, wycofane lub
nieśmiałe;
d. unika pewnych sytuacji lub osób;
e. staje się bardzo skryte np. przestaje dzielić się tym, co dzieje się w jego życiu
lub nagle milknie, kiedy pojawiają się dorośli;
f. stale mówi o sobie źle, np. że jest bezwartościowe lub bezużyteczne;
g. wydaje się być odizolowane lub nie integruje się z innymi w zespole;
h. mówi, że ono lub jego koledzy z drużyny są wykorzystywani lub krzywdzeni.
Obowiązkiem osoby dorosłej nie jest decydowanie o tym, czy doszło do złej
praktyki lub nadużycia. Obowiązkiem osoby dorosłej jest zgłaszanie wszelkich
obaw i podejrzeń do organizacji lub do odpowiednich służb.
Rozdział 5 Zasady tworzenia środowiska bezpiecznego dla dzieci
1. KLUB zobowiązuje się budować i utrzymywać kulturę organizacyjną, która
uniemożliwia jakiekolwiek działania i zaniechania, celowe lub nieumyślne,
narażające dzieci na jakiekolwiek krzywdzenie.
2. KLUB promuje i stara się zapewnić mechanizmy włączania głosu dzieci w proces
tworzenia bezpiecznego dla nich środowiska, otwartego i świadomego, gdzie
zgłoszenie obaw dotyczących bezpieczeństwa będzie każdorazowo wnikliwie i
sprawiedliwie rozpatrywane, mając na względzie najlepszy interes dziecka.
3. Zawsze należy wyważyć poszanowanie prywatności dzieci oraz ich
bezpieczeństwo.
4. Jeżeli konieczna jest indywidualna opieka fizjoterapeuty, wskazana jest obecność
drugiej osoby dorosłej, np. lekarza, innego członka sztabu medycznego, członka
sztabu trenerskiego. W takich sytuacjach dorosły nigdy nie powinien zostawać sam
z dzieckiem, ani nawet sam w obecności innego dziecka, ponieważ dzieciom
zdarza się konfabulować lub źle ocenić sytuację. Wszelkie zabiegi
fizjoterapeutyczne powinny odbywać się w otwartym pomieszczeniu.
5. Podczas wszystkich zawodów wyjazdowych, obozów sportowych, zgrupowaniach
lub innych aktywnościach z dala od miejsca zamieszkania dziecka zawsze musi
być właściwa liczba dorosłych, aby zapewnić odpowiedni nadzór.
6. Rekomendowane jest, aby przy pracy z dziećmi były obecne co najmniej dwie
osoby dorosłe.
7. Organizator wyjazdu dzieci na zawody, obozy, zgrupowania lub inne aktywności z
dala od miejsca zamieszkania dziecka zobowiązany jest zapewnić transport
spełniający wymogi bezpieczeństwa oraz dopilnować, aby miejsce ewentualnego
noclegu było położone w bezpiecznej okolicy.
5.1 Bezpieczna rekrutacja kadr
1. W celu wyeliminowania opisanych zachowań zabronionych KLUB zobowiązuje się
zatrudniać odpowiednio wykwalifikowane osoby, które stanowczo odrzucają i
potępiają wszelkie akty przemocy, zwłaszcza wobec dzieci.
2. Osoby zatrudnione do wykonywania zadań, w ramach których będzie następował
kontakt z nieletnimi, w tym między innymi trenerzy zobowiązani są do:
a) zapoznania się z poniższymi Standardami Ochrony Dzieci i podpisania
oświadczenia o zapoznaniu się;
b) przedstawienia oświadczenia dotyczącego niekaralności (informację z
Krajowego Rejestru Karnego - KRK);
c) przedstawienia oświadczenia o niewidnieniu w Rejestrze Sprawców
Przestępstw na Tle Seksualnym.
3. Osoba posiadająca obywatelstwo innego państwa niż Rzeczpospolita Polska,
ponadto przedkłada informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa
uzyskiwaną do celów działalności zawodowej związanej z kontaktami z dziećmi.
W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja nie
przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru
karnego, osoba ta składa oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie
była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające
przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu Karnego, w art. 189a
i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o
przeciwdziałaniu narkomanii.
4. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w Artykule 29
ust. 6 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku pracy i/lub
współpracy.
5.1.1 Weryfikacja prawna – Krajowy Rejestr Karny
Zgodnie z Art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze
Karnym (Dz.U. z 2003, poz. 1068 ze zm.) pracodawca ma prawo do uzyskania
informacji o osobach, których dane osobowe zgromadzone zostały w Rejestrze
Karnym, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia, co do którego z przepisów ustawy
wynika wymóg niekaralności, korzystania z pełni praw publicznych, a także ustalenia
uprawnienia do zajmowania określonej funkcji.
Zgodnie z Art. 21 ust. 3, Dz. U. z 2023 r. 1304 ze zm. w zajęciach sportowych,
treningach, zgrupowaniach, zawodach sportowych lub jakiejkolwiek innej aktywności
sportowej związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem
małoletnich lub z opieką nad nimi, organizowanych przez KLUB mogą brać udział
wyłącznie trenerzy, instruktorzy, nauczyciele, opiekunowie, wychowawcy i inne osoby
współpracujące, którzy przedłożą zaświadczenie o niekaralności z Krajowego
Rejestru Karnego. W związku z powyższym każda taka osoba podejmująca
zatrudnienie lub dopuszczana do w/w działalności zobowiązana jest dostarczyć do
pracodawcy stosowne dokumenty.
Figurowanie w Krajowym Rejestrze Karnym uniemożliwia podjęcie stosunku pracy w
charakterze trenera, instruktora lub innej osoby współpracującej z KLUBEM biorącej
udział w w/w wydarzeniach. KLUB będzie prowadził weryfikację zaświadczeń od osób
zatrudnionych i współpracujących co najmniej raz na rok.
5.1.2 Weryfikacja prawna – Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym
Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom
przestępstwami na tle seksualnym, przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub
przed dopuszczeniem osoby do innej działalności związanej z wychowaniem,
edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi, pracodawcy
lub inni organizatorzy w zakresie takiej działalności są obowiązani do uzyskania
informacji, czy dane tej osoby są zamieszczone w Rejestrze z dostępem
ograniczonym lub w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do
spraw przeciwdziałania wykorzystania seksualnego małoletnich poniżej lat 15 wydała
postanowienie o wpisie do Rejestru.
Zgodnie z Art. 21 ust. 2, Dz. U. z 2023 r. 1304 ze zm. każda taka osoba podejmująca
zatrudnienie lub dopuszczana do w/w działalności zobowiązana jest dostarczyć do
pracodawcy stosowne dokumenty.
Figurowanie w Rejestrze Sprawców Przestępstwa na Tle Seksualnym wyklucza
możliwość jakiejkolwiek współpracy z KLUBEM.
5.2 Zbieranie danych osobowych
Zgodnie z art. 221 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, KLUB jest
uprawniony do żądania od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych
osobowych obejmujących: imię i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe
kandydata oraz gdy jest to niezbędne do wykonywania pracy określonego rodzaju lub
na określonym stanowisku: wykształcenia, kwalifikacji zawodowych, przebiegu
dotychczasowego zatrudnienia.
Zgodnie z art. 221 § 4 k.p., KLUB żąda podania innych danych osobowych niż
określone powyżej (w § 1), gdy jest to niezbędne do zrealizowania uprawnienia lub
spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Dotyczy to np. adresu
zamieszkania czy numeru PESEL.
5.3 Zasady ochrony danych osobowych dziecka
Uczestnictwo dzieci w lekkiej atletyce zarówno w formie treningów, rywalizacji
sportowej, zawodów, obozów sportowych, zgrupowań itp. wymaga każdorazowej
zgody rodziców/opiekunów prawnych, w tym na przetwarzanie ich danych osobowych
oraz danych rodziców/opiekunów prawnych. Na proces przetwarzania danych
osobowych składa się wszystko to, co dzieje się z danymi osobowymi w jednym
konkretnym celu, od momentu ich pozyskania, do usunięcia lub przekazania w innych
celach. Elementami wyrażenia każdej zgody są: dobrowolność, konkretność,
świadomość i jednoznaczność.
Zbieranie i przetwarzanie danych osobowych nieletnich, będzie się odbywać zgodnie
z polityką przetwarzania danych osobowych KLUBU.
5.3.1 Zgody na przetwarzanie danych osobowych dzieci
1. Zanim dziecko zacznie uczęszczać na treningi, brać udział w zawodach i
obozach/zgrupowaniach, rodzice/opiekunowie prawni powinni wyrazić zgodę na
udział ich dziecka/podopiecznego w wyżej wymienionych aktywnościach i podać
wszystkie niezbędne dane dziecka/podopiecznego, aby ustalenie jego tożsamości
było możliwe.
2. Dodatkowa zgoda wymagana jest w przypadku udziału dziecka/podopiecznego w
aktywnościach poza siedzibą podmiotu organizującego aktywność dzieci. Dotyczy
to m.in. zawodów wyjazdowych, obozów/zgrupowań.
3. W związku z udziałem dziecka/podopiecznego w formach aktywności wyżej
wymienionych, konieczne jest także uzyskanie zgody rodziców/opiekunów
prawnych na przetwarzanie danych osobowych ich samych;
4. Rodzic/opiekun prawny powinien podpisać wymagane zgody na rejestrowanie
wizerunku dziecka podczas aktywności sportowej w ramach treningów, zawodów
i innych form bezpłatnego wykorzystania tego wizerunku na potrzeby KLUBU.
Rozdział 6 Procedury i zasady postępowania
6.1 Ogólne zasady postępowania i kodeksy postępowania
1. Kodeksy postępowania określają oczekiwane zachowania. Kodeks nie jest listą
nakazów i zakazów, a wspólnym zestawem uzgodnionych i akceptowalnych
zachowań, które pomagają tworzyć i utrzymywać pozytywne, przyjazne i
bezpieczne środowisko, w szczególności dla dzieci. Akceptując kodeks
postępowania osoba zatrudniona/wolontariusz oświadcza, że nie ma żadnych
powodów do obaw dotyczących jej angażowania się w aktywność dzieci w lekkiej
atletyce.
2. W KLUBIE na dzień powstania Standardów obowiązuje Kodeks Postępowania
Osób Pracujących z Dziećmi, kolejne kodeksy mogą powstawać w miarę potrzeb.
3. Każdy kto wszedł w posiadanie wiedzy o tym, że inna osoba narusza odpowiedni
kodeks postępowania, zobowiązany jest niezwłocznie zgłosić ten fakt do władz
KLUBU, jako sprawę do zbadania i ewentualnego podjęcia działań
dyscyplinarnych.
4. Naruszenia któregokolwiek z kodeksów postępowania będą rozpatrywane w
ramach właściwych procedur dyscyplinarnych.
6.2 Plan wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia
1. Głównym celem procesu jest zapewnienie bezpieczeństwa i dobrostanu dziecka,
zawsze należy o tym pamiętać i mieć to na uwadze.
2. Po ujawnieniu krzywdzenia ważna jest natychmiastowa, wrażliwa i empatyczna
reakcja. Konieczne jest zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i
stworzenie przestrzeni, w której będzie wiedziało, że jest słuchanego, a jego opinia
jest ważna.
3. Należy przeprowadzić szczegółową ocenę sytuacji, w tym okoliczności
krzywdzenia, potrzeb dziecka i dostępnych zasobów wsparcia. Ocena ta powinna
być przeprowadzona przez wykwalifikowanych specjalistów, niezależnie od
procedury zgłoszenia nadużycia do uprawnionych organów i wyjaśnienia sytuacji
wewnątrz organizacji.
4. Plan wsparcia powinien być dostosowany indywidualnie do potrzeb małoletniego,
z uwzględnieniem jego wieku, doświadczeń, sytuacji rodzinnej i stanu zdrowia. W
procesie wsparcia powinny uczestniczyć różne osoby, takie jak psychologowie,
pracownicy socjalni, doradcy, a w razie potrzeby także prawnicy lub lekarze.
5. Priorytetem jest zapewnienie bezpiecznego środowiska dla małoletniego w
ramach organizacji, ale również poza nią, w co powinni być zaangażowani rodzice,
opiekunowie, szkoła, klub o ile do nadużycia nie doszło z ich udziałem.
6. Należy pamiętać o ochronie prywatności małoletniego i zapewnienie poufności
wszystkich informacji związanych z jego sytuacją.
6.3 Zasady współpracy z właściwymi organami i instytucjami
Współpraca interdyscyplinarna w przeciwdziałaniu nadużyciom wobec dziecka może
zapewnić realną pomoc krzywdzonemu dziecku i poprawę sposobów udzielania
pomocy. Pamiętajmy, że obowiązek ochrony dzieci przed wszelkimi nadużyciami
spoczywa na dorosłych, a w szczególności na rodzinie, środowisku sąsiedzkim,
pracownikach pomocy społecznej, systemie edukacji i ochrony zdrowia,
funkcjonariuszach policji i straży miejskiej, prokuratury i sądownictwa. System ochrony
dziecka przed krzywdzeniem jest skuteczny, gdy razem działają w nim wszystkie
osoby w ramach swoich kompetencji.
W Standardach Ochrony Dzieci znajduje się zestaw narzędzi oraz określone
procedury działania w przypadku nadużyć wobec dzieci w lekkiej atletyce, a także
poza nią. Zgłoszenie obaw lub zaistniałych incydentów, a następnie współpraca z
innymi podmiotami umożliwia spojrzenie na sytuację z różnych perspektyw i powzięcie
odpowiednich działań.
Na sprawcę przestępstwa np. trenera lub opiekuna przeciwko wolności seksualnej lub
obyczajności na szkodę małoletniego oraz przestępstwa z użyciem przemocy
przeciwko osobie najbliższej mogą zostać nałożone środki karne, przykładowo w
postaci zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, edukacją
małoletnich lub opieką nad nimi, czy obowiązek powstrzymania się od przebywania w
określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi
osobami. Istotną w rolę w sytuacjach nadużyć wobec dziecka pełnią:
a. Policja - Do zadań policji, zgodnie z ustawą z dnia 6 kwietnia 1990 r. o policji,
należy ochrona życia i zdrowia ludzi, organizowanie działań mających na celu
zapobieganie popełnianiu przestępstw i współdziałanie w tym zakresie z organami
państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi. Policja ma
obowiązek reagowania w sytuacji zagrożenia życia, zdrowia i bezpieczeństwa
dzieci oraz stwierdzenia przestępstwa wobec dziecka. W tym celu policja m.in.
wszczyna procedurę Niebieskiej Karty, zgodnie z rozporządzeniem Rady
Ministrów oraz Wytycznymi i Wyjaśnieniami Komendanta Głównego Policji oraz
interweniuje w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, w związku z
przemocą w rodzinie.
b. Prokuratura - Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie przewiduje zadania
dla prokuratury, a wśród nich współpracę z podmiotami, które są elementami
systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Prokurator rejonowy może
wydelegować prokuratora do współpracy z organami administracji samorządowej,
do uczestnictwa w zespole interdyscyplinarnym czy też pracy w grupach
roboczych. Ponad to prokuratura jest podstawowym organem prowadzącym
postępowanie przygotowawcze (tj. postępowanie karne na etapie przed
skierowaniem aktu oskarżenia do sądu). Niektóre sprawy przekazywane są do
prowadzenia policji decyzją prokuratora.
c. Pomoc społeczna - Jednym z ustawowych zadań pomocy społecznej jest opieka
nad dzieckiem i rodziną. W zakresie pomocy ustawa nakłada szereg obowiązków
na pracowników pomocy społecznej. Powinni oni wspierać rodziny mające
trudności w wypełnianiu przez nich zadań jako rodziny np. w formie poradnictwa
rodzinnego. Realizując prawo dziecka do ochrony przed poniżającym
traktowaniem i karaniem, pracownik pomocy społecznej mający podejrzenie
krzywdzenia dziecka przeprowadza m.in. rodzinny wywiad środowiskowy,
sporządza notatkę służbową, w razie stwierdzenia przemocy w rodzinie wypełnia
formularz „Pomoc społeczna - Niebieska Karta”. Po stwierdzeniu przemocy wobec
dziecka składa wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rodzinnego i nieletnich
lub zawiadamia stosowne organy o możliwości popełnienia przestępstwa.
6.4 Zasady zgłaszania naruszeń
1. Kodeks postępowania karnego w art. 304 § 1 określa, że każdy kto dowiedziawszy
się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek
zawiadomić o tym prokuratora lub policję. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o
przeciwdziałaniu przemocy domowej w art. 12 ust. 1 określa, że osoby, które w
związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych
powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem
przemocy domowej, niezwłocznie zawiadamiają o tym policję lub prokuratora.
Natomiast zgodnie z ust. 2, osoby będące świadkami przemocy domowej powinny
zawiadomić o tym policję, prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz
przeciwdziałania przemocy domowej.
2. Wszystkie instytucje publiczne i organizacje pozarządowe oraz społeczne, w
których odbywa się edukacja, szeroko rozumiana opieka nad dziećmi, a także
jednostki zapewniające porządek publiczny, bezpieczeństwo i ochronę zdrowia
oraz życia mieszkańców powinny tworzyć system ochrony praw dzieci, a w razie
wykrycia aktów krzywdzenia dzieci skutecznie przeprowadzić odpowiednie
działania. Obowiązek współpracy określa art. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o
wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
3. Przyjęte przez Radę Ministrów na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy
w rodzinie, rozporządzenie z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury
„Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” określa sposób
postępowania wobec przemocy w rodzinie, w tym przemocy wobec dzieci.
4. Standardy Ochrony Dzieci wypracowane przez KLUB powinny być rozumiane jako
połączenie działań klubów, związków sportowych i osób fizycznych pracujących z
dziećmi, przy współpracy z organizacjami działającym na podstawie
obowiązujących przepisów prawa w sferze ochrony dzieci przed różnymi formami
krzywdzenia i zaniedbywania. Podejmowanie czynności zgodnie z procedurami
zapewni poczucie bezpieczeństwa osobie interweniującej, a konsekwentne
stosowanie procedur zapewni bezpieczeństwo dzieciom i ułatwi podejmowanie
właściwych działań.
5. Jeśli ktokolwiek jest świadkiem krzywdzenia dziecka lub podejrzewa, że dziecko
jest krzywdzone ma obowiązek powiadomić o tym: pomoc społeczną, policję lub
szkołę w celu podjęcia przez te instytucje działań w ramach swoich obowiązków
służbowych. Szczególną czujność należy zachować w sytuacji, gdy dziecko nie
jest objęte opieką i wsparciem żadnych instytucji. Jest to dziecko, które może być
pozostawione samo sobie i problem jego krzywdzenia może zostać niezauważony.
Składając zawiadomienie (telefonicznie, pisemnie, ustnie, mailowo) uruchamia się
procedury chroniące dziecko. Złożenie zawiadomienia nie wymaga zgody
rodziców lub opiekunów krzywdzonego dziecka. Lepiej powiadomić służby
„na wyrost”, niż zaniechać działań i dopuścić do ewentualnej tragedii.
6. Standardy Ochrony Dzieci wypracowane przez KLUB zawierają opracowany
schemat postępowania w razie wystąpienia incydentu lub obawy w związku z
bezpieczeństwem dzieci.
7. Wszystkie sprawy rozpatrywane zgodnie ze Standardami są traktowane jako
poufne (w zakresie możliwym w okolicznościach każdego konkretnego
przypadku), i wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszej Polityki.
8. Obawy, zarzuty i inne sprawy zgłaszane do KLUBU są badane przez osobę, która
nie jest w żaden sposób związana ze sprawą.
9. Zgłoszenie powinno zawierać:
a) przedstawienie stanu faktycznego;
b) datę/daty lub okres, którego ono dotyczy;
c) inne informacje mogące stanowić dowody dotyczące okoliczności opisanych w
zgłoszeniu;
d) informację o ewentualnych świadkach tych zdarzeń;
e) wskazanie osoby, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc;
f) dane dziecka, co do którego istnieje podejrzenie, że jest dotknięte przemocą.
g) swoje dane (osoba dokonująca zgłoszenia zobowiązana jest podać co najmniej
imię i nazwisko oraz numer telefonu lub adres e-mail do kontaktu).
10. Zgłoszenia anonimowe także będą rozpatrywane zgodnie z przekazanymi
informacjami.
6.4.1 Dane kontaktowe
1. Osoba odpowiedzialna w klubie: Marek Kasiński.
2. Koordynator PZLA ds. ochrony dzieci, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
3. Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, telefon: 0 800 12 12 12
(numer bezpłatny).
4. Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzony przez Fundację Dajemy
Dzieciom Siłę, telefon: 116 111 – numer bezpłatny.
5. Telefon dla rodziców, nauczycieli i innych profesjonalistów pracujących z dziećmi
oferujących poradnictwo prawne i psychologiczne w zakresie interwencji w
przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka, a także pomocy psychologicznej
dziecku przeżywającemu trudności prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom
Siłę 800 100 100 (numer bezpłatny).
6. Policja: 997.
7. Numer alarmowy: 112.
6.4.2. Procedury postępowania w przypadku zgłoszenia podejrzenia zagrożenia
bezpieczeństwa dziecka
.
6.4.2.1 Procedura postępowania w przypadku zgłoszenia zagrożenia bezpieczeństwa dziecka ze
strony dorosłego
1. Jeśli istnieje podejrzenie o popełnieniu przestępstwa osoba, która powzięła wiedzę
o zdarzeniu powinna zgłosić sprawę do odpowiednich organów np. policji. W
przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki
uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby
(policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112 lub 999 (pogotowie).
Poinformowania służb dokonuje osoba, która pierwsza powzięła informację o
zagrożeniu.
2. Do udziału w interwencji mogą zostać zaproszeni specjaliści, w szczególności
psycholodzy i pedagodzy, celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z
dzieckiem, o ile ich obecność będzie służyła ochronie najlepszego interesu
dziecka.
3. Po poinformowaniu opiekunów dziecka, zarząd KLUBU w zależności od sytuacji
podejmuje stosowne działania:
a. Składa zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa do
prokuratury/policji,
b. Składa wniosek o wgląd w sytuację dziecka do ośrodka pomocy społecznej,
c. Składa wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rodzinnego. Kluczowa
jest treść pisma, a nie jego tytuł bądź forma.
4. Z przebiegu każdej interwencji sporządzana jest notatka.
5. Wszyscy pracownicy KLUBU i inne osoby, które powzięły informację o
krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do
zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane
uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
6. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili
rodzice/opiekunowie prawni dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone,
KLUB poinformuje o tym fakcie rodziców/opiekunów prawnych dziecka.
7. W przypadku, gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez pracownika lub
współpracownika KLUBU osoba ta zostaje natychmiast odsunięta od wszelkich
form kontaktu z dziećmi (nie tylko dzieckiem pokrzywdzonym) do czasu
wyjaśnienia sprawy.
8. W przypadku gdy pracownik dopuścił się wobec dziecka innej formy krzywdzenia
niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, zarząd KLUBU powinien zbadać
wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchać
pracownika/współpracownika podejrzewanego o krzywdzenie, dziecko oraz innych
świadków zdarzenia. W sytuacji, gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w
szczególności, gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka,
należy rozważyć rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się
krzywdzenia, lub zarekomendować takie rozwiązanie zwierzchnikom tej osoby.
Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniona
przez organizację, lecz przez podmiot trzeci, wówczas należy zarekomendować
zakaz wstępu tej osoby na teren organizacji, a w razie potrzeby rozwiązać umowę
z instytucją współpracującą.
9. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun dziecka
zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna
wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieadekwatnych do pogody ubraniach,
opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej), rodzina stosuje
przemoc wobec dziecka (rodzic/inny domownik krzyczy na dziecko, stosuje klapsy
lub podobne rodzajowo kary fizyczne), należy poinformować właściwy sąd
opiekuńczy, jak i ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie, gdy
niespełnianie potrzeb wynika z sytuacji ubóstwa, bądź - w przypadku przemocy i
zaniedbania - konieczności wszczęcia procedury Niebieskiej Karty. Dalszy tok
postępowania leży w kompetencji instytucji, o których mowa w punktach
poprzedzających.
6.4.2.2 Procedura postępowania w przypadku zgłoszenia zagrożenia bezpieczeństwa dziecka ze
strony rówieśnika
1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające
w KLUBIE (np. na treningach grupowych, zawodach) należy przeprowadzić
rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzeniem oraz jego opiekunami, a
także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami.
Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W
trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu
zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są
spisywane w notatkę. O zdarzeniu informuje się zarząd KLUBU.
2. Wspólnie z rodzicami/opiekunami prawnymi dziecka krzywdzącego należy
opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
3. Z rodzicami/opiekunami prawnymi dziecka poddawanego krzywdzeniu należy
opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby
odizolowania go od źródeł zagrożenia.
4. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie
innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez rodziców/opiekunów, innych
dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy
podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
5. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a
jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy
miejscowo sąd rodzinny lub policję poprzez pisemne zawiadomienie. Za złożenie
zawiadomień odpowiedzialny jest zarząd organizacji.
6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego
zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą
miejscowo jednostkę policji lub prokuratury poprzez pisemne zawiadomienie o
podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Za złożenie zawiadomień odpowiedzialny
jest zarząd organizacji.
6.4.3. Sposób dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych i zgłoszonych
incydentów
Poniżej należy opisać schemat postępowania w klubie.
Dokumentowanie i przechowywanie informacji o ujawnionych i zgłoszonych
incydentach jest kluczowym elementem w skutecznej realizacji Standardów Ochrony
Dzieci.
Poniżej zasady, które należy stosować w tym kontekście:
1. Wszystkie incydenty powinny być dokumentowane natychmiast po ich ujawnieniu
lub zgłoszeniu. Dokumentacja powinna zawierać:
a. Dokładny opis zdarzenia, w tym data, czas, miejsce, osoby zaangażowane i
świadkowie;
b. Opis reakcji podjętej w odpowiedzi na incydent oraz wszelkich podjętych
działań naprawczych;
c. Wszelkie informacje przekazane organom zewnętrznym (np. policji).
d. Wszystkie zgłoszenia będą przechowywane w rejestrze prowadzonym przez
KLUB w okresie niezbędnym dla celów ujawniania i prowadzenia stosownych
wyjaśnień oraz postępowań w sprawie.
2. Informacje dotyczące incydentów muszą być przechowywane w sposób poufny, z
dostępem ograniczonym do osób upoważnionych. Dlatego dane powinny być
przechowywane w bezpieczny sposób, aby zapobiec nieautoryzowanemu
dostępowi, zniszczeniu lub utracie. To może obejmować:
a. używanie zabezpieczonych systemów elektronicznych z odpowiednimi hasłami
i szyfrowaniem;
b. przechowywanie kopii papierowych w zamkniętych szafach lub w innych
bezpiecznych miejscach.
3. Przechowywanie danych osobowych będzie się odbywało zgodnie z
obowiązującymi przepisami o ochronie danych oraz wewnętrznymi regulacjami,
jeśli takie zostaną wprowadzone.
4. Wszystkie dokumenty dotyczące zgłoszeń, w tym informacje, zapisy postępowań,
ustaleń i działań naprawczych oraz wszelkie dokumenty papierowe, oraz
dokumentacja prowadzona w sposób elektroniczny, w tym w szczególności
informacje zawierające dane osobowe potwierdzające przeprowadzone
postępowanie w sprawie będą przechowywane w KLUBIE do momentu realizacji
celu dla którego zostały zebrane, przy czym maksymalny okres nie może
przekroczyć pięciu lat, chyba, że przepisy prawa w tym związane z prowadzonymi
postępowaniami wymagają dłuższego okresu przechowywania.
5. Dokumentacja dotycząca zgłoszeń może być udostępniania kierownictwu
organizacji, zarządom organizacji stowarzyszonych lub innym osobom
uprawnionym do przeprowadzania wewnętrznych postępowań wyjaśniających,
dyscyplinarnych lub regulaminowych. Dokumentacja może zostać również
udostępniana uprawnionym organom zewnętrznym np. Policja, Prokuratura, Sądy
w sytuacji prowadzenia odpowiednich postępowań.
6.4 Komunikacja i udostępnianie Standardów Ochrony Dzieci
Wszystkie opracowane procedury należy wdrożyć, aby stały się częścią zasad
KLUBU. Podnoszenie świadomości w tym zakresie jest ważne dla całego środowiska
i wszyscy mogą na tych działaniach skorzystać. W celu wprowadzenia w życie zasad
ochrony dzieci, wszystkie osoby zaangażowane w lekką atletykę muszą mieć
świadomość wagi problemu i posiadać niezbędną wiedzę, jak wdrożyć zasady i
procedury.
Na stronie internetowej KLUBU zostaną zamieszczone Standardy Ochrony Dzieci, a
później ich aktualizacje, informacje o szkoleniach i wszelkie wymagane materiały z
możliwością ich pobrania.
Przestrzeganie poniższych zasad zapewni, że wszyscy zainteresowani zostaną
odpowiednio poinformowani o Standardach, a także zrozumieją ich znaczenie i
zasady stosowania w praktyce:
1. Standardy Ochrony Dzieci powinny być łatwo dostępne i widoczne dla wszystkich
zainteresowanych stron, na przykład dzięki umieszczeniu Standardów na stronie
internetowej KLUBU w miejscu łatwym do znalezienia i wyeksponowaniu
Standardów w fizycznych miejscach często odwiedzanych przez
zainteresowanych (w klubie sportowym, siedzibie okręgowego związku
sportowego).
2. Rodzice, opiekunowie oraz dzieci powinni być informowani o Standardach
Ochrony Dzieci oraz ich znaczeniu.
3. Podczas rejestracji dziecka do klubu lub na wydarzenia sportowe,
rodzice/opiekunowie prawni powinni być proszeni o zapoznanie się ze
Standardami Ochrony Dzieci Polskiego Związku Lekkiej Atletyki oraz Standardami
Ochrony Dzieci KLUBU.
4. Standardy, ich elementy lub materiały z ich zakresu przeznaczone dla dzieci
powinny być napisane językiem zrozumiałym dla dzieci, aby mogły one same
zrozumieć jej treść i znaczenie.
5. KLUB powinien regularnie przypominać o Standardach Ochrony Dzieci, jego
aktualizacjach, utrzymując ciągłą świadomość i zrozumienie treści. W przypadku
KLUBU będzie się to odbywało za pośrednictwem strony internetowej.
6.5 Zasady przeglądu i aktualizacji standardów
Na bezpieczeństwo dzieci bezpośredni wpływ mają wszystkie osoby dorosłe, które
na co dzień przebywają w ich otoczeniu: rodzice, opiekunowie prawni, trenerzy,
nauczyciele, wolontariusze, sędziowie. Z tego względu, wskazane jest, aby osoby,
które na co dzień mają bezpośredni kontakt z dziećmi przekazywał swoje wskazówki
dotyczące ulepszeń z zakresu ochrony bezpieczeństwa dzieci dzieliły się
obserwacjami oraz wnioskami i przekazywać je do zarządu Klubu i/lub Koordynatora
ds. Ochrony Dzieci. Klub będzie corocznie dokonywał przeglądu i aktualizacji
Standardów, a także w razie konieczności uchwalał plan wdrożeń poszczególnych
rozwiązań w organizacjach członkowskich oraz przeprowadzał monitoring procesu
wdrożeń.
6.6 Zakres obowiązków koordynatora KLUBU ds. Standardów Ochrony Dzieci
Koordynator PZLA ds. Standardów Ochrony Dzieci jest odpowiedzialny za:
1. Pełnienie funkcji osoby kontaktowej w sprawach dotyczących bezpieczeństwa
dzieci i utrzymywanie efektywnej komunikacji między różnymi podmiotami
zaangażowanymi w ochronę dzieci.
2. Współpracę z organizacjami lekkoatletycznymi w celu wdrażania i utrzymywania
standardów bezpieczeństwa dzieci.
3. Raportowanie zgłoszeń dotyczących bezpieczeństwa dzieci do odpowiednich
organów wewnętrznych PZLA oraz wspólnie z Zarządem KLUBU i jego
pełnomocnikami odpowiada za zgłaszanie zawiadomień o popełnieniu
przestępstwa na szkodę małoletniego oraz zawiadamianie sądu opiekuńczego.
4. Koordynację, nadzór i wsparcie nad procesem wdrażania Standardów Ochrony
Dzieci, powiązanych procedur i wytycznych.
5. Dbanie o odpowiednią reakcję na naruszenia w zakresie bezpieczeństwa dzieci, w
tym wskazywanie odpowiednich procedur postępowania i wytycznych w przypadku
incydentów.
6. Prowadzenie rejestru wszelkich incydentów związanych z dziećmi, w celu
zapewnienia odpowiedniej reakcji i prewencji.
6.7 Kodeks postępowania osób pracujących z dziećmi (trenerzy, sędziowie, opiekunowie i
inni)
Poniżej propozycja kodeksu postępowania, który powinien być podpisywany z każdą
osobą zatrudnioną w jakiejkolwiek organizacji związanej z lekką atletyką.
Ja, osoba pracująca z dziećmi zobowiązuje się do:
1. Szanowania godności i wartości wszystkich osób, bez względu na ich wiek, rasę,
kolor skóry, pochodzenie etniczne, płeć, niepełnosprawność, język, religię,
poglądy polityczne, status majątkowy, orientację seksualną, poziom umiejętności
lub inne.
2. Przestrzegania postanowień Standardów Ochrony Dzieci i stawiania dobra i
bezpieczeństwa dzieci na pierwszym miejscu.
3. Reagowania i zgłaszania odpowiednim podmiotom naruszenia Standardów
Ochrony Dzieci. Reagowania na wszelkie formy zastraszania i nietolerancji wśród
dzieci.
4. Stosowania reguły fair play i zachęcania innych do ich przestrzegania.
5. Bycia przykładem i wzorem do naśladowania dla dzieci.
6. Komunikowania się z dziećmi w sposób konstruktywny, odpowiedni do ich wieku,
nigdy ich nie upokarzający.
7. Prowadzenia zajęć stosownie do umiejętności i wieku dzieci.
8. Utrzymywania odpowiednich granic w kontaktach z dziećmi.
9. Doceniania wysiłków dzieci podczas zawodów i treningów.
10. Nieangażowania dzieci do celów osobistych lub finansowych. Nieangażowania się
w żadne stosunki seksualne z żadnym zawodnikiem/zawodniczką, wolontariuszem
lub innym nieletnim, co obejmuje m.in. niestosowanie seksualnie sugestywnych
lub dwuznacznych komentarzy i zachowań względem dziecka. Niestosowania w
żadnym wypadku przemocy fizycznej i psychicznej, w tym kar cielesnych.
11. Zapewnienia obecności innej osoby dorosłej lub na życzenie dziecka innego
dziecka przy każdej rozmowie o charakterze indywidualnym, niezależnie od
tematu, a rozmowy takie przeprowadzać w otwartych pomieszczeniach. Unikania
spędzania czasu z dziećmi na osobności, bez udziału innych dorosłych.
Przyjmuję do wiadomość, iż nieprzestrzeganie tego kodeksu postępowania będzie
skutkowało podjęciem odpowiednich działań. Może to oznaczać usunięcie z
aktywności lub wydarzenia na czas, gdy prowadzone jest dochodzenie i może
skutkować postępowaniem dyscyplinarnym i/lub prawnym, zawieszeniem, utratą
licencji, zwolnieniem, zgłoszeniem do odpowiednich organów.
Podpisując niniejszy kodeks, oświadczam, iż nie istnieją żadne powody i
przeciwskazania do mojej pracy z dziećmi.
Oświadczam, iż nie byłam/am karana/y za przestępstwo na szkodę dzieci oraz
wskazane w art. 21 ust. 3 Ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu
zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich ani nie
toczy się wobec mnie żadne postępowanie w tym zakresie. Nie został wobec mnie
orzeczony zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania
wszelkich lub określonych zawodów lub działalności, związanych z wychowaniem,
edukacją, wypoczynkiem, uprawianiem sportu, opieką i kontaktem z dziećmi.
Zobowiązuje się do natychmiastowego poinformowania bezpośredniego
przełożonego na piśmie o postawieniu mi zarzutów lub wszczęciu jakiegokolwiek
postępowania karnego lub dyscyplinarnego.
imię, nazwisko
podpis
data
